Satu pagi senin, umah re didatangi oleh seekor anak kucing yg mengeow2. Cari mak die kot. Kiut sangat. Kaler oren. Gebu. Bersih tp comot cket. Ntah dari mane la die dtg. Mase re mula2 dtg dekat die, die agak takut. Tapi las2 dapat jugak tangkap. Masa tu mak tgh siap2 nk g keje. Mak suruh bg air minum kt die. Die minum sikit. Pastu mengeow lg. Sangat kesian.
Gaul nasi dengan ikan (menu yg biase kitorg bg kat cat2 yg dtg). Die makan sikit. Pastu mengeow lg. Dah lame ckit, baru die senyap. Tido kt ceruk tepi sofa. Bila bgn mengeow. Bila nampak ade org baru die diam cket. Lepas tu makan minum ckit, then tido balik.
Petang tu die ikut re ke bhgn belakang rumah. Kt belakang rumah tu byk stray cats. Bukak je pintu pagar belakang, die terus terkam kt salah seekor kucing dewasa. Dengan sangat excited. Dia egt tu mak die. T_T. Skali kena marah dgn kuceng besaq tu. Kesian.
Re bg la name cat ni cikin. Cam kiut je. Cam sesuai ngn die. Hari demi hari rutin die same. tp die x xtv mcm kucing lain. Selera die pun x bagus. Makan sgt cket. Dan semakin sikit. Sakit rindu agaknye. Memang anak x buleh hidup tanpa kaseh ibu.
Hari kames tu mak ajak bwk cikin pgi jmpa vet. Timbang berat die memangla x cukup. Cek mulut die kot2 ad ap2 abnormalities yg menyebabkan die x nak makan. Punyala vet tu nganga kan mulut die habis2. Menjerit2 die (mengeow kesakitan la mksudnye tu). Sampai naik abes bulu die. N abes tgn nurse yg pegang die kene cakar. Tp ok je mulut die. No abnormalities. Vet bg die makan supplement (macam tuna spread..tp mmg special utk cat) utk naikkan selera dia. Nurse tu xdela bg satu tin terus. Die amek sesudu letak kt mangkuk. Masa mula2 dia hidu2 dulu makanan tu. Lepas tu terus makan dgn seleranya. Tp, x abes sesudu, die dh berhenti. Nurse ckp biasanya kucing sgt suka makanan ni n mesti abes. Pastu dr bg die ubat cacing, antibiotik n ubat selesema. Kiut. Kucing pun dpt ubat. Owh, x lupa jugak supplement td satu tin.
Keesokannya, hari jumaat re pegi penang utk 3hr. Mak g keje cm biase. Adek p skolah. Jdnye xdela sape2 yg observe cikin 24hrs. Hari sabtu tu, call adek. Adek ckp cikin jalan2 jatuh dlm longkang. Basah. Siannye. Patutla hilang. Rupenye ade dalam longkang. Mak mandikan die.
Ahad tu, ade kenduri kt kg. So ari sabtu malam lg mak ayah n adek dh balik kg. re balik dr penang terus ke kg. Mula2 mak nk bwk cikin. Tp sbb malam tu die tdo kt ceruk mane x jumpa. Pastu. Tinggal la die sorg2. Mak letak air minum n makanan.
Malam isnin tu, lepas abes kenduri n kemas2 umah tok cket2 kitorg terus balik rumah. Smpai je rumah, nampak cikin terbaring je. Panggil2 die x menyahut pun. Biasanya bising. Ni suare pun dh xde. Risau. Engatnye die dh xde. Tp bdn cikin masih lembik. Means blm kaku. Las2 buat refleks sentuhan kt mate die. Nasib baek positif. Tahulah yg die masih hidup. First sekali bg die minum air. Byk jugak die minum. Pastu buat susu. Mase2 cm ni mesti die xkan makan makanan pepejal dh. Seriusly die sgt teruk xde energy. Nk bgn pun x larat. Terbaring je. Tp lepas bg susu tu segar ckit. Boleh la jalan dekat2 walaupon terhuyung hayang.
Huu.. Pagi senin pun die maseh begitu. Terbaring je. Kat mane re letak die, kat ctu jelah die duduk. Mmg x larat berjalan. Kalau pndah tempat pun. Dekat je. Kesian.
Malam tu, re bwk die masuk rumah. Sambil jalan2 kt internet, bg die susu. Dia minum skit. N mcm marah x nk minum susu tu. Tp re pakse die jugak. Nnt xde energy lgsg. Pastu, die pun tido. Re letak je atas meja kt seblah laptop. 2 jam berlalu. Dia bgn tuka2 posisi tdo. Dah die jg tu, re bg die susu lg. Tp kali ni die x leh nak telan pon. N die mengeow. Dah x boleh tdo. Semakin x selesa dgn posisi die. Sekejap senyap, sekejap mengeow. Tercungap2. Bulu kembang. Belai2 die. Tp x mereliefkan ap2. Rupa die nmpak yg die tgh tahan sakit.
Takut. Itulah pertama kali re nampak makhluk yg sedang nazak. Sblm ni dgr cerita je. X pernah menyaksikan org yg pernah hadapi sakaratul maut.Tp, x tahu nk describe saat tu mcmne. Cuma, reaksi yg cikin tunjukkan tu, nampak sgt sakit. Bulu dia naik. Mcm mase vet cek mulut die. Mengeow dgn kuat, walaupun dh 2 hari die x pernah ckit pun bersuara.
Dan itu cikin. Dia tu hanyalah seekor kucing. Anak kucing. Yg x pernah ada dosa. Sbb haiwan x pernah melanggar sunnatullah yg ditetapkan utk dia. Allah dah tetapkan utk die mengeow, x pernah die melawan sunnatullah dengan cuba mengembek pulak. Dan, re tengok, saat sakaratul maut die amat perit. Amat payah.
Dan kita bagaimana?
Adakah perlakuan kita hari ini benar2 sejajar dgn sunnatullah yg telah ditetapkan buat kita? Adakah benar2 telah kita tegakkan amar makruf nahi mungkar dalam diri kita?
Dan pernahkah kita terfikir, bagaimana saat sakaratul maut kita nnt?
Kalau anak kucing yg tidak berakal itu pun payah menghadapinya...bagaimana pula kita?Yg dikurniakan akal?dan mumaiyiz?
Allahumma khtim 'alaina bihusnil khatimah...
Wala takhtim 'alaina bisu il khatima...
Rabbana atina fid dunya hasanah...
Wafil aakhirati hasanah....
Waqina 'azab an-naar...
Ameen...
Sekadar peringatan utk diri re sendiri dan perkongsian...moga bermanfaat...insyaAllah...
~kita hanyalah hamba~
